Vandaag was weer zo'n dag waar je even kort bij stilstaat als het gaat om veilig werken. Want laat ik voorop stellen: er zijn echt dagen dat ik blij ben -en trots op mezelf- dat er niets is gebeurd wat fataal had kunnen aflopen. Ja, trots op mezelf. Want bijna alle niet wenselijke situaties in het verkeer kun je zelf voorkomen! Het is een prachtige vaardigheid (of moet ik zeggen: eigenschap?) als je fouten van anderen kunt opvangen.
De situatie: rijdend op een uitrijstrook voor rechtsaf op een verkeersknooppunt, gescheiden door blokmarkering van een andere rijstrook, rij ik al enige tijd op grotere afstand van een auto schuin voor mij. Ik rij rond de 100 km/h; de bewuste auto iets langzamer. Ik loop op hem in en als ik wat dichterbij ben genaderd blijf ik in dezelfde snelheid meerijden, want iets in mij zegt dat ik er nooit zeker van kan zijn dat hij een stuurbeweging naar rechts kan maken. Te veel afleiding, vermoeidheid, onbekendheid met de situatie. Noem het maar op, maar het KAN gebeuren dat zo iemand in een reflex naar rechts stuurt, omdat ie ook de richting Arnhem moest hebben en niet Rotterdam. Aan het einde van de uitrijstrook, de blokmarkering is ten einde, gebeurt dat wat ik dus bijna niet meer verwachtte: op het allerlaatste moment, nog net voor de RIMOB*!!, rukte hij aan het stuur om op ongeveer 2 meter afstand voor mij te komen. Een heel klein iets in me hield hier rekening mee.
Met de snelheid die wij beiden hadden, kun je de gevolgen bij een eventuele aanrijding wel raden. Vooral als we elkaar linksvoor en rechtsachter hadden "aangetikt". Zou hij mij wel gezien hebben? Wat denkt zo iemand op dat moment? Doet ie het bewust of is ie zich van geen kwaad bewust? "Ach", denk ik dan, "laat maar zitten; zinloos."
En ik geef mezelf een schouderklopje.
Verwacht geen beren op de weg, maar ben je altijd bewust van situaties die je misschien niet helemaal verwacht.
(*RIMOB: rimpelbuisobstakelbeveiliger)
Reactie plaatsen
Reacties